Cuma, Temmuz 04, 2014

Altı patlar

Şuursuz bi cesaretle dün akşam kibarca durumumuzu sorguladım, bu sabah "olmaz işler bunlar günlük, ben o defteri çoktan kapadım" temalı bi cevap aldım. Yapacak bir şey yok. Ektiğimin ufak bi kısmını biçtim. Bana karşı gayet dürüst ve netti, sekiz yıl önce benim ona yaptığımın aksine.

Sanırım benim için yeni bir dönüm noktası bu. Bilinç altıma yepyeni bir yön verdiğimin/verildiğinin farkındayım. İstanbul'a taşınalı iki yıl dolmak üzereyken geçen sürede hiçbir kazanımımın olmadığını düşünüyordum, şu içinde olduğum durum balyoz etkili bir farkındalık yarattı.

Sekiz yıldır hayatımda değildi, bundan sonra istediğim sıfatla olmaması da yokluk yaratmayacaktır. Ancak "şimdi"yi onunla dopdolu yaşıyorum. Ve bu sefer "move on Günlük, yeni denizlere yelken aç" demiyorum kendime. Sökükleri dikmek, çürükleri tamir etmek zamanı. İnziva değil elbette, kendimi hayata kapatmak istemiyorum daha fazla, ama hiçbir şey olmamış gibi davranmam da mümkün değil tam da şu anda. Geçecek elbet.

Karşımıza çıkan insanla tek şansımız olduğunu da bu yolla öğrenmiş, özümsemiş oldum. En başta hangi role büründürdüysek o insanı, dışına pek çıkaramıyoruz apaçık.

Sağlık olsun.

posted from Bloggeroid

1 yorum:

Ogaybende dedi ki...

yazmaya devam et ;)